2012

Es het in Basel mit de Vögel fascht kai Zwägg:
Kuum kunnt e Fink zue uns, scho isch er wider wägg.
Und falls der ander Vogel plötzlig au miesst goh,
no wär denn yych mit myne Waade au no doo.

Bevor dr Pfaarrer uf em Hörnli afot preedige,
klopft är no schnäll an Sarg, är muess das no erleedige.
Y sott no wüsse, flüschtret är, bevor mir starte:
Hänn Sii überhaupt bi uns e Kundekarte?

S isch intressant, wo s Partyvolk sich trifft – und schifft:
 An d Muur, uf d Stääge und in d Yyfahrt näbem Lift.
 Die halbi Stadt wird jeden Oobe überschwemmt,
 ganz enthemmt. – Vo wäge Ryssverschluss, wo glemmt!
 D Bäi usenander stöhn si aane, wie sich s ghört
 in äinere Räihe an der Gartehecke dört.
 Äin vo der Stadtgärtnerei, anstatt si z biesse,
 git lut s Kommando: Achtung, fertig, löönds lo fliesse!
– Jä Sii, das isch, so sait zue mir dä Ooberbrünzler,
 die neui Strategie gege der Buchsbaumzünsler.

Hänn Sii nit letschti Fasnacht zwüschenyynen au 
am Färnseh d Bilder gluegt vom Fukushima-GAU?
Doch hütt schwätzt käin me vo däm Unfall, gross und grässlig.
Und wüsse Sii wieso? – Plutonium macht vergässlig.

E Huffe Lüt vo Sissach, Schönebuech und Flüeh
duets als wie meh uf Basel ins Vergniege zieh.
Si göhn ans Rhyybord, ins Theater, zue Bekannte.
Was isch do falsch am Ussdruck Abentüürmigrante?

Me het doch s letscht Johr der Atomusstiig beschlosse.
Will niemer wäiss, wie s goht, het me s denn liige losse.
Jä, s Doris Leuthard lacht scho wiider unermässlig.
Und wüsse Sii wieso? – Plutonium macht vergässlig.

D Frau Merian kauft in Gränzach Öpfel, Nüss und Mandle
und losst sich au no grad d Orangehut behandle.
Und wo si häikunnt, het si statt der Cellulitis
im Portemonnaie akuti Eurodermitis.

Jetz hets doo offebaar no wyteri Helge druff.
Es duet mer läid, y glaub y han e bitz e Buff.
Es funktioniert bi mir nümm alles ganz verlässlig.
Und wüsse Sii wieso? – Plutonium macht vergässlig.

Also guet, jetz no dr Värs vo däre d Zyttig.
Y waiss tatsächlig nümm wies goht, was isch d Bedüttig.
Doch duen y my Gedächtnisläischtig nit draa mässe.
Denn das, das isch jetz wirklig öppis zem Vergässe!